Françoise en Floris maken het ergste mee wat een ouder kan overkomen, door een noodlottig ongeluk verliezen ze hun jongste kind dat nog geen jaar oud is. In een poging het verleden achter zich te laten en niet langer geconfronteerd te worden met vrienden die weten wat er gebeurd is, verhuizen ze naar een oude boerderij in de Auvergne. Wanneer ze tijdens een bezoek in Nederland kennismaken met May en Pieter, ontstaat er een vriendschap die los lijkt te staan van hun getekende verleden.
Iedere zomer komen May en Pieter naar Frankrijk, en wanneer de twee stellen met hun kinderen bij elkaar zijn voelen ze zich allemaal net iets mooier, jonger en aantrekkelijker dan in het dagelijks leven. De band lijkt er een voor het leven tot de zomer dat de dochter van Françoise en Floris een gedenkkapel wil bouwen voor haar overleden broertje. Het verleden wordt opgerakeld en drijft een wig tussen de ouders waardoor er ruimte ontstaat voor andere gevoelens. Langzaam maar zeker verschuiven de onderlinge verhoudingen en het is de vraag of alles na deze zomer ooit nog hetzelfde zal worden.
Vonne van der Meer schreef een roman over verlies en over liefde, maar ook over schuld en boete doen. Over hoe mensen op zoek gaan naar iets buiten zichzelf, naar vergeving en zingeving in een maatschappij waarin dat niet meer zo vanzelfsprekend is. Hiermee geeft ze haar verhaal een diepgang en extra dimensie waardoor je als lezer wordt uitgedaagd je werkelijkheid met andere ogen te bekijken.
Vonne van der Meer, Het smalle pad van de liefde (Atlas Contact)
Deze recensie verscheen eerder in BOEK 5, 2013