avenue_van_goghIn Saint-Rémy de Provence doet men er veel aan om de nagedachtenis aan Vincent van Gogh hoog te houden. Hoewel er hier geen museum is, en het stadje geen enkel werk van hem kan laten zien, ademt het hele plaatsje Vincent uit. Bussen vol Japanners rijden door de hoofdstraat op weg naar Arles en stoppen even om snel een foto te maken van de omringende landschappen.

Het begint al met de Avenue Vincent van Gogh die van het Office de Tourisme naar het Cloître Saint-Paul loopt. Een behoorlijk troosteloze Avenue eerlijk gezegd, waar het verkeer voorbij dendert, maar waar men je graag het gevoel wil geven dat je hier in de voetsporen van Vincent loopt door ronde markers in het trottoir en borden met reproducties langs de weg. Het is niet bepaald zo dat dit nu precies de plekken zijn waar Vincent geïnspireerd is geraakt, als je opkijkt van de reproductie stuit je veelal op een blinde muur.

Eenmaal bij het Saint-Paul aangekomen begint het echter wel te werken, de olijfboomgaarden, de Alpilles in de verte, de blauwe irissen die staan te bloeien – hier sta je oog in oog met het landschap dat Van Gogh inspireerde, en waar hij in nauwelijks een jaar tijd zo veel van zijn bekendste werken maakte. Indrukwekkend zijn ook de fragmenten uit de brieven van Vincent aan zijn broer Theo die bij de kunstwerken staan afgedrukt, en waarin hij schrijft over de worsteling met zijn ziekte en wat hen verder bezighoudt.

Wanneer we de inrichting binnenlopen klinkt vanachter een hoge stenen muur een ijselijk gegil en geschreeuw van mensen die hier nog altijd worden verpleegd. Opeens stap je wel terug in de tijd van Vincent die probeerde zijn gevoelens onder controle te houden en die gekweld werd door zijn eigen gedachten. In het gebouw is nog een kamertje ingericht zoals dat waar Van Gogh verbleef, evenals een expositie over de verpleging van geesteszieken door de eeuwen heen. Maar meer dan om een stoel en een bed waar Van Gogh al dan niet op gezeten heeft, gaat het hier om de sfeer en de omgeving, en al met al heb ik uiteindelijk het gevoel dat ik hier dichter bij Van Gogh ben geweest dan in welk museum dan ook.