In het Berlijn van 1904 probeert de oude heer Von Osten aan te tonen dat paarden over meer analytisch vermogen beschikken dan men over het algemeen aanneemt. Bijgestaan door een flamboyante kunstenaar uit Italië en een bijna gepensioneerde generaal streeft Von Osten naar de wetenschappelijke erkenning van het feit dat zijn paard kan vermenigvuldigen, optellen, wortel trekken et cetera. Iedere zondag staan de toeschouwers ademloos naar de verrichtingen van het dier te kijken, maar uiteindelijk zal een serieuze commissie van geleerden onderzoek doen.
Tussen de wat zonderlinge en eenzame Von Osten en de kunstenaar Emilio Rendich ontwikkelt zich door hun gedeelde interesse een bijzondere vriendschap. Rendich raakt echter afgeleid door de komst van zijn vriend Franz met diens echtgenote, voor wie hij een geheime liefde koestert. Dit zet een keten van gebeurtenissen in gang die voor geen van de betrokkenen veel goeds in petto lijkt te hebben.
In haar debuut brengt Pauline Genee (1968) op een bijzondere manier het Berlijn van 1904 tot leven. De mensen, de straten en de binnenplaatsen worden beschreven alsof je er zelf rondloopt, net als de opwinding die in de lucht hangt in deze tijd van modernisme en vooruitgang, mooi verwoord in de observaties van de oude Von Osten wanneer hij met zijn paard-en-wagen vol afschuw de drukte en het lawaai gadeslaat dat de nieuwe automobielen produceren. Een boek om in één keer uit te lezen, maar wel ten volle te genieten van de prachtige zinnen, de originele karakterschetsen en een bijzondere verhaallijn.
Pauline Genee, Duel met paard (Querido)
Deze recensie verscheen eerder in BOEK 1, 2014