De titel en de opdracht in deze bundel van Yasmina Reza zijn ontleend aan Jorge Luis Borges: ‘Gelukkig de beminden en de minnaars en zij die zonder liefde kunnen. Gelukkig de gelukkigen.’ Na deze bijzondere opdracht ontvouwt zich een scala aan personages die in meerdere of mindere mate met elkaar verbonden zijn. Reza is in Frankrijk een veelbekroond toneelschrijver en dat merk je in de levensechte scènes waarin zij haar personages tot leven brengt.
In deze bundel wordt ieder verhaal verteld vanuit het perspectief van een van de personages, waardoor Reza een compleet beeld weet te schetsen van verschillende relaties, huwelijken en vriendschapsbanden. Ingenieus weeft zij een web waarin de dubbele moraal van de hedendaagse maatschappij aan de kaak wordt gesteld. Eerbiedwaardige echtgenoten houden er een minnares op na, vrienden blijken elkaar maar matig te kennen en kinderen hebben geen idee van wat hun ouders beweegt. Ook het instituut huwelijk moet het bij vlagen flink ontgelden. Zolang je maar niet te veel om iemand geeft, gaat alles goed, anders word je immers kwetsbaar.
Wie nu denkt dat Reza een somber boek heeft geschreven, heeft het bij het verkeerde eind, want er valt ook veel te lachen, zoals bij het echtpaar dat op een herkenbare manier onenigheid krijgt in de supermarkt of de dwarse echtgenoot die midden in de nacht dreigt naar een hotel te gaan. Hier komt de scherpe observatiekunst van Reza optimaal tot zijn recht en zie je dat zij het gewend is een heel leven te vatten in een korte scène.
Yasmina Reza, Gelukkig de gelukkigen (De Bezige Bij)
Deze recensie verscheen eerder in BOEK 1, 2014