Meer dan 15 jaar had auteur en critica Ingrid Hoogervorst een relatie met schrijver Atte Jongstra. Tot hij daar per mail een einde aan maakte: Onverenigbaarheid van karakters, van levenspatroon, van in de wereld staan, zijn de woorden die hij aan zijn vrouw schreef.
Privédomein is het verhaal van een grote liefde, en van een rigoureuze breuk. Hoogervorst probeert te vangen waar het mis ging, zoekt naar aanwijzingen in zijn werk, in zijn reactie op haar boeken en in zijn houding tegenover de wereld. Wat opdoemt is het portret van een intens maar moeilijk man – vanaf het begin lijkt er sprake van jaloezie, bezitsdrang en afgunst – en van twee schrijverslevens.
Hoewel ik vrij sceptisch begon te lezen, werd ik algauw gegrepen door dit verslag van rouw om een verloren liefde. Dit komt door de woorden, de beelden en de verwijzingen die Hoogervorst hanteert. Als echte lezer zoekt zij troost in haar boeken en bij de woorden van anderen, bij Jan Geurtz, bij Jung en Freud, en bij Julian Barnes die in Hoogteverschillen schreef over zijn overleden vrouw. Daar ligt natuurlijk ook het verschil: de vrouw van Julian Barnes is overleden, de man van Ingrid Hoogervorst is vertrokken. Een schrijver moet schrijven om de grote gebeurtenissen in het leven hanteerbaar te maken, maar de twijfel knaagt of je zulke persoonlijke ervaringen tussen jou en de ander openbaar moet maken. Desalniettemin slaagde Hoogervorst erin een mooi en eerlijk portret te schrijven van een gedoemde relatie, een boek dat de lezer met een licht gevoel van ongemak achterlaat.
Ingrid Hoogervorst, Privédomein (Prometheus)
Deze recensie verscheen eerder in BOEK 2, 2014