Priscilla groeit op in het Vlaamse plaatsje Mortsel Den Oude God bij haar vader en haar grootmoeder, de bomma zoals dat heet in het Vlaams. Haar Senegalese moeder is gestorven bij een fietsongeluk toen ze nog klein was en ze bewaart weinig herinneringen aan haar. Voor degenen die opgroeien in Mortsel zijn er twee mogelijkheden wat de toekomst betreft: werken in de bierfabriek of werken in de Kleenexfabriek. Deze nogal troosteloze setting vormt de achtergrond voor het verhaal dat zich in De Kleenex Kronieken ontvouwt. Priscilla wil enerzijds niets liever dan erbij horen en net zo zijn als iedereen, anderzijds droomt ze van een toekomst in Parijs, van een andere carrière dan die van hostess in de brouwerij. Ze observeert de dorpsbewoners met een kinderlijke maar tegelijkertijd wijze blik. Mooi is bijvoorbeeld het verhaal van de begrafenisondernemer Toussaint, die de levensverhalen van de doden wil optekenen en in Priscilla zijn gedroomde opvolger ziet. Of die andere donkere vrouw in het dorp, Billie, de vrouw die gebukt gaat onder schuldgevoel omdat ze denkt dat zij de dood van Priscilla’s moeder op haar geweten heeft. Langzaam ontstaat er een web van levensgeschiedenissen en personages, waartussen Beks vaardig de draden spint. Overtuigend laat ze zien hoe wrang het kan zijn om als buitenstaander op te groeien in een kleine gemeenschap, waarbij ze de lezer soms keihard weet te raken. Minpuntje is dat door de veelheid aan verhalen en personages de ontwikkeling van Priscilla soms niet helemaal uit de verf komt, maar dat doet niet af aan de vertelkracht die dit tot een veelbelovend debuut maakt.
Neske Beks, De Kleenex Kronieken (De Harmonie)
Deze recensie verscheen eerder in BOEK 3, 2014